ن :
سلام .....
تویِ این جنگل آدما غریبم ،
نه یه سهمی از محبَّت ،
نه شد از عشق نصیبم ...!!
پُرِ حسرَتَم ، پُر از غَم ،
خسته از عالم و آدم ...
نه یه برقی تو نگاهی ،
نه که شادی ،
همه دنیا شده ماتَم .....
دِلِ دریایی تو خوابه ،
دریا دریا ، یه سرابه ...
اگه بارون بِباره ابرا بِرَن ،
خورشید می تابه !؟!؟!؟!؟!؟
روزامون لَبالَب از هیچ ،
جادّه ها تنگِ وُ پُر پیچ ...
نه سلامی ، نه کلامی ،
شَبامون هم مثِه روزِ ،
پُرِ از هیچ ...!!
شَبا آسمونِ خالی از ستاره ...
دَستا خالی ، سُفره خالی ،
هیچکسی حرفی نداره ...!!
سَرِ هر کلاسِ اوَّل که بشینی ...
دوست داری مثلِ قدیما ،
بابا آب داد ، بابا نون دادُ ببینی .....
ولی افسوس که هر روز ...
شبِ تارِ ، شبی که آخر نداره ،
تو غَم و حسرتِ دیروز ..!!!
پِدَرا شَرمِ نداری تو چِشاشون ...
نه فقط بی آب و نونی ،
حتّی عشقم ندارن تو سفره هاشون ..!!!
دنیامون هَمَش پُر از مَرگِه وُ جَنگِه ...
گاهی حَمله انتحاری ،
گاهی با موشک و جنگنده شکاری ،
چی بِگَم !؟
دِل و قلبِ آدَما ، آهن و سنگه ..!!!
میگن این یه سَرنِوِشته ...
آخه کی ، کجا نِوِشته " هر کسی دَم نَزَنِه جاش تو بِهِشته " .!؟!؟
" ه.م غروب "
نظرات شما عزیزان:
:: برچسب‌ها: دل درد غروب , " ه, م غروب " , مصطفی مستور , بهشت , جهنّم , عشق , سفره , خالی , آدم , ,
تبادل لینک هوشمند